مـ18o81ـن

مافیای کنکور تمومی نداره

البته حق هم دارن گذشتن از اونهمه درآمد کنکور کار هر کسی نیست حالا به چه قیمتی اصلا مهم نیست

نقد به نظام آموزشی جای خود...

ولی اتفاقا بزررررگترین مسئله ای که در این بین باید تغییر کنه نگاه جامعه و خانواده هست...که « بهترین » رو یک چیز به خصوصی تعیین میکنن و بچه ها کل انرژی و زندگیشون رو صرف به دست اوردن اون بهترین میکنن...

آخه این موضوع فقط تو کنکور هم نیست...خیلی از افسردگی ها و خودکشی های دیگه هم علتش اون کمال گرایی شدیدی هست که خانواده و جامعه به فرد القا میکنن و اون سرخورده میشه

در آخر خیلی خیلی خیلی دلم میخواست این پادکست رو معرفی کنم...پادکست « رادیو راه » خیلی عالیه ... با آقای مجتبی شکوری به عنوان فردی که خودش اکثریت این احساسات رو تجربه کرده

یه روزی، خیلی چیزا باید عوض بشه!

امیدواریم از هم پاشیده بشه.

چقدر خام و نپخته و به دور از واقعیت هست امثال این عبارت:

"دیگه راه برگشتی نیست"

یعنی چی دیگه راه برگشتی نیست

از قبر قفط دیگه راه برگشتی نیست

برای مدتی، دنیا اینقدر توی ذهن طرف حقیر و کوچیک و پست هست که اگر خودکشی کنه بهش حق میدم!

حتی اونی که خوشحال برای این قضیه

که حالا چون رتبه 1 کنکور شده انگار دنیا رو بهش دادن

اونم اگر خودکشی کنه بهش حق میدم!

اینقدر این دنیا کوچیک و مسخره و چرته که برای همچین چیز ریزی ادم این همه احساسات مثبت یا منفی به خرج بده؟؟؟

دنیا به رتبه کنکوره؟

که بخواد راه برگشتش باشه یا نباشه

اینده اش باشه یا نباشه

دلم میخواد از این افراد بپرسیم هفدشون چیه و بعد بهشون ثابت کنم چقدر بی ربط به کنکور و رتبه اش هست...

چندتا ادم تاثیر گذار میشناسید توی دنیا که به خاطر رتبه کنکور بهترشون، تونستن دنیا رو جای بهتری کنن؟

چندتا میلیاردر میشناسید که رتبه کنکوریشون دلیل پولشون باشه؟

چندتا زوج موفق میشناسید که زندگی شخصی خوبشون به خاطر رتبه کنکوریشون بوده؟

یا حتی یکی از علت هاش به کنکور برگرده؟

یعنی اینقدر این سبک تفکر پوچه که جواب دادن بهش خسته ام میکنه

من دیگه این کامنتو ادامه نمیدم، خسته شدم:-D

اون روزی که اموزش و پرورش درست بشه عید منه

چون حاصلِ آدمی درین جایِ دودَر،

جز دردِ دل و دادنِ جان نیست دگر؛

خرّم دلِ آن‌که یک نفس زنده نبود،

و آسوده کسی‌ که خود نزاد از مادر  

در باب اندیشه همین بس که زبان را بسی قاصر است پس شرح نمیدم آنچه را که نهان است.

متاسفانه هر چه زمان جلو می رود  نه تنها اجازه اندیشیدن را نمی دهند بلکه  درست اندیشیدن رو به  تاریکی می رود 

و چه خوشحال هستند دیکتاتوران و جاهل هایی  که از این وضعیت حمایت هم میکنند و دوست نمی‌دارند اندیشیدن را، و آدم های با اندیشه و درست رو به گوشه ای می رانند  تا در تنهایی به سر  ببرند, شاید خیلی ها بپرسند چرا کاری نمی کنند البته اگر باشند کسانی که هنوز اهمیت بدهند به اینگونه پرسش ها، گویند که دارند تلاش میکنند هر چند این میوه هنوز کال است,  اینجاست که هیچ چیز یاری نمیکند شاید این جمله تسکینی باشد بر دل های نا آرام این روز های ما .

از مستوره اخلاص,آن سوختیه اشتیاق، گمشده ی وصال رابعه عدویه پرسیدند حضرت عزت را دوس داری؟ گفت دارم ، گفتند: شیطان را دشمن داری؟ گفت : از دوستی رحمن با عداوت دشمن نمی پردازم

عوض کردن سیستم شاید دست ما نباشه و شاید به این زودی‌ها محقق نشه. لااقل تلاش کنیم بچه‌ها رو طوری تربیت کنیم که آینده‌شون رو اینقدر وابسته این سیستم نبینن!