کسی مستور در من است که سعی در کشف اسرارش دارم!
فصل امتحانات داره نزدیک می شه و کار و تلاش ما هم مضاعف! مخصوصا من که نهایی هم دارم و این برام خیلی مهمه که تو همه ی درس ها بهترین نمره رو کسب کنم! واسه همینم مجبورم تا بعد امتحانات با وبلاگم خداحافظی کنم.
همتون رو به خدای بزرگ می سپارم و براتون آرزوی موفقیت می کنم...
برام دعا کنید
خداوندا نوشتی قصه اش چنین باشد
اما دنیا جور دیگری تعبیر کرد
و آن را غصه خواند!!!
حال، من دارم تاوان اشتباه دیگری را پس می دهم...
خدایا این انصاف نیست...!
عشق با تو آغاز می شود!
تو مکتب عشقی!
و کیست که با تو از عشق بخواند و بی سوز جان بماند؟!
«عشق٬معلم است و معلم٬ عشق. خوشا آن که عاشق شود!»
«بهترین معلم٬ همان است که در کلاس٬ نگاهش میان ذهن و دل دانش آموز طواف می کند...»
و در ادامه مطلب از تمامی معلمانم قدردانی می کنم...
رفتم یه سری به ایمیلم بزنم که یهو یاد این وبلاگم افتادم! نمی دونم الآن کار درستی می کنم که دارم می نویسم یا نه؟! آخه به خودم قول دادم مرد و مردونه بشینم پای درسم (البته هر چند که مرد نیستم!)
خیلی از ابهاماتی که تو ذهنم بوده رفع شده... به چیزی رسیدم که شاید درکش برای اطرافیانم مشکله اما این رو خوب می دونم که اگه هر کس به نوبه ی خودش بتونه این حس رو با تموم وجود بپذیره زندگی براش مثل بهشتی می شه که تا حالا اون رو نداشته! در واقع این خود ماییم که بهشت یا جهنم خودمون رو می سازیم...!
مطالبی که تو ذهنم برای گفتن دارم پراکنده ست و برای مُدَوَّن کردنشون به زمان احتیاج دارم. گاهی زندگی اونقدر من رو درگیر خودش می کنه که خودم رو از یاد می برم! چرا من نتونم زندگی رو درگیر خودم کنم...؟
بعد مدت ها تلاش و کوشش حالا دارم نتیجه ی تمام زحماتم رو می بینم.
خیلی خوش حالم که دارم به چیزی می رسم که می خواستم. 
یه حس خوب، یه شادی مطلق که امیدوارم هیچ وقت از دستش ندم...
حالم خوب نیست و به طرز بدی مریض شدم!
امروز به سختی لباس پوشیده بودم تا برم مدرسه!!!
سوار سرویس شدم و با اون حالم کتاب زمین شناسیم رو باز کردم تا برای امتحان یه دوره ای داشته باشم...
بعد یه مدت کوتاهی دوستام بهم گفتن چرا اومدی؟ باید بری خونه استراحت کنی٬ امروزم که درس خاصی نداریم...
منم اینقدر حالم آشفته و درهم بود که نمی تونستم به درستی جوابشون رو بدم...!
خلاصه اونا به راننده سرویسمون گفتن که منو برگردونه خونه...
+ نمی دونم چرا حس می کنم یه چیزی رو گم کردم!!!
همه چی خیلی عالی داره پیش می ره.... 
همه خوش حالیم... 
عید نزدیکه و شروع کردیم به خونه تکونی... 
با تغییراتی که انجام دادم اتاقم خیلی ناز و خوشگل شده...!!!
شایعه شده لحظه ی تحویل سال ۹۳ ساعت ۲۰ و ۲۰ دقیقه و ۲۰ ثانیه است!!!! امیدوارم سال ۹۳ سال بیستی برای هممون باشه...
+ دلم گرفته و این روزا خیلی تو فکر می رم...
معدلم خوب شد! فکر می کردم خیلی خوب نمی شم اما فقط چند صدم ناقابل با ۲۰ فاصله داشتم... نمیدونم آینده م قراره چطور رقم بخوره! خوبه یا بده؟؟؟ این آینده بستگی داره به انتخابای من...
از ظهر تا الآن نشستم پای این لپ تاپ تا پروفایلم رو به انگلیسی برگردونم!!! نه آخه این شد کار که من این همه وقتم رو پاش بذارم؟؟؟ اونم منی که این همه کار عقب مونده دارم!!! خودمم نمی خوام اما اگه من تا یه کاری که تو ذهنمه رو انجام ندم نمی تونم فکرم رو متمرکز کنم برای انجام یه کار دیگه...
بابا اومد خیلی از دستم کلافه ست... می دونم دیگه شاید حق استفاده از لپ تاپ رو نداشته باشم!
امشب می خوایم بریم خونه ی عمو چنگیز... نه این که واقعا عموم باشه ها نه! دوست بابامه اما مثل عمو دوسش دارم...
امیدوارم بابام نخواد من رو از لپ تاپ محروم کنه چون من هنوز خیلی برنامه ها واسه این وبلاگم دارم...!!!
من حتما امتحان قلم چی بعدی رو خوب می دم تا بابام اونطور که می خواد بشه... یعنی من بشم درس خون! مثل قبلم |:
امروزم تعطیل بود... تقریبا یه هفته تعطیل بودیم! فردا هم تعطیله... می تونم حسابی درس بخونم...
فعلا نمی تونم بنویسم تا آروم بشم!!!!
